Mooie blauwe vogel, ineens vloog je daar mijn leven in,
je lange blauwe staart fier achter je aan.
Je stuurt jezelf de vrijheid in, steeds hoger en hoger.
Er vormen zich woorden achter je aan, gevormd in wolken.
Ik zie ze ontstaan, letter voor letter. Het woord stiller
Je draait je om en vliegt recht op me af.
Waar koers je op aan, mijn hoofd of toch mijn hart?
Twijfel, maar die is in mij. Die twijfel altijd aan mijn zij.
Je vult mijn hart jij blauw gevederde vriend
en volgt je weg naar boven, naar mijn hoofd.
De woorden vallen naar beneden en vullen geheel mijn buik
Het wordt stiller en stiller, tot er niets meer overblijft.
