Mijn aandacht viel op dit stukje tekst, graag wil ik dit met jullie delen..
Paardenliefde
Mijn vrouw heeft een paard, hij heet Dink en ze kreeg hem jaren geleden, als veulen.
Het was geen gemakkelijk dier. Bokken, schrikken en ervandoor gaan was aan de orde van de dag. Maar mijn vrouw zette door en Dink is er nog steeds. Regelmatig heb ik me afgevraagd wat precies de toegevoegdewaarde van zo'n dier is. Natuurlijk is mij wel opgevallen dat mijn vrouw altijd erg blij terug komt van een rit op haar paard en dus gaf ik Dink de voordeel van de twijfel. Vorig jaar kwam mijn vrouw lijkbleek uit de stal. Dink was niet in orde. Hij had koliekaanvallen en kon niet meer poepen en stond wild te stampen in zijn stal. De dierenarts kwam meteen en vertelde ons dat we rekening moesten houden dat dit weleens verkeerd kon aflopen.
Dagen gingen voorbij en zowel het paard als mijn vrouw zag er steeds slechter uit. Op een avond zat ik op wacht, terwijl mijn vrouw sliep.
Ik keek naar Dink en met zijn grote ogen keek hij terug..
Voor het eerst zag ik hem echt. Ik begreep niet wat mij overkwam, maar de emotie gierde door mij heen. Ik liet mijn hand over zijn hals gaan en fluisterde; " Jij mag nog niet dood gaan, mannetje!" Opeens wist ik wat ik moest doen. Ik haalde mijn muziekinstallatie, wat sfeerverlichting en een paar minuten later klonk er reikimuziek in de stal en was ik begonnen aan een grootscheepse massage. Uren heb ik het volgehouden. Toen ik later doodmoe in slaap was gevallen, werd ik gewekt door mijn vrouw. Dink had weer gepoept en was rustig! De familie vierde feest, mijn vrouw huilde van geluk. Nu maanden later, zit ik bij de paarden met een glas wijn. Dink loopt niet meer weg als ik naar hem toe kom. Ik hef mijn glas en zeg tegen Dink. " Op jou, mijn vriend!"
Bron: T Broeders
Geen opmerkingen:
Een reactie posten