maandag 22 augustus 2011
Het einde van een maakbare wereld
Vorig jaar oktober 2010 schreef ik in mijn artikel ‘Crisis en vernieuwing, een natuurlijk proces’ over de grote veranderingen die ons te wachten staan. Een korte terugblik:
“De recessie is nog lang niet ten einde! In mijn optiek staan we zelfs nog aan de vooravond van ingrijpende veranderingen. Een totale financiële ineenstorting ligt nog altijd op de loer. Het oude systeem werkt gewoon niet meer. De rek is eruit, de golf is lang genoeg kunstmatig hooggehouden. Dit is het grote transformatieproces waar we nu collectief in zitten. En hoe hoger de golf, hoe groter de klap naar beneden is. En dit gaat met veel geweld en spanningen gepaard. Zelfwerkzaamheid en transformatie is niets anders dan meestromen met de veranderingen van het leven. Dan pas kan er sprake zijn van vernieuwing en van structurele hervormingen!”
ONSUMENTENVERTROUWEN
Inmiddels zijn we halverwege 2011 en is de financiële wereld wederom in rep en roer. De Verenigde Staten hebben te maken met een afwaardering van de kredietwaardigheid. Hun schuldenlast is immens groot geworden. Landen als Griekenland, Spanje, Portugal, Italië en Ierland zuchten onder de economische problemen en hoge werkeloosheid. De euro is niet alleen noodlijdend, maar ligt aan het infuus van de rijkere landen. De prangende vraag is hoe lang dit nog duurt? De trukendoos is inmiddels leeg, want de Europese leiders hebben geen structurele oplossing voorhanden hoe ze de euro nu echt moeten redden. De beurzen lijden inmiddels enorme verliezen. Kortom, het is kommer en kwel. Het Financieel Dagblad van 20 augustus 2011 kopt: ‘De consument kan niet nóg een crisis aan’. Hoezo, nog een crisis? Er is in mijn optiek nog steeds sprake van een en dezelfde crisis. Alleen de gevolgen van deze voortschrijdende crisis zijn onderhand voor iedereen voelbaar. Je hoeft alleen maar je dagelijkse boodschappen te doen, om bij het afrekenen te zien dat het dagelijks leven steeds duurder wordt. Inmiddels is bekend geworden dat de werkeloosheid in Nederland is gestegen. Het is dan ook logisch dat het vertrouwen van de consument verder daalt.
DUURZAME STRUCTUREN
Zoals ik in mijn boek ‘People, Planet, Profit & Prophecy (2010) schrijf, duurt deze crisis (het proces van afbraak en wederopbouw) zeker nog tot en met 2015. In deze periode kunnen we chaos en ingrijpende veranderingen verwachten. Alles wat niet duurzaam is stort echt in. Denk hierbij aan logge instituten en bolwerken zoals: dictatoriale regimes (Arabische lente), overheden, multinationals, politieke stromingen, de verzorgingsstaat, gezondheidszorg, onderwijssystemen, alles wat met subsidies overeind wordt gehouden en dergelijke. De komende jaren zullen nog ingrijpendere schokgolven zich afwisselen met verdergaande afbraak. Niets anders dan de uitwerking van een cyclus van crisis en vernieuwing. Alles wat namelijk op de oude leest geschoeid is, kan nooit duurzaam zijn. Duurzaamheid blijft een luchtkasteel, zolang men zich niet bewust is tot de noodzaak tot veranderen. Deze transformatiegolf kan overigens wel de aanzet zijn voor duurzame structuren.
DE WEG VOORUIT
Het is de hoogste tijd dat een ieder tot een hernieuwd inzicht komt. Dat wil zeggen: als men bewust wil meewerken aan de grote veranderingen die gaande zijn. Dit proces begint allereerst met acceptatie. Ofwel: dat wat geweest is komt niet meer terug. De samenleving is wat dat betreft niet maakbaar! Duurzame structuren worden gebouwd op innerlijke harmonie. En dit is een proces in jezelf. Pak dan ook onverwerkte zaken uit het verleden op, waardoor de problemen van vandaag eindelijk worden opgelost. Uiteindelijk is de crisis in de wereld een metafoor van wat zich op innerlijk niveau in de mens afspeelt. Het is immers zo binnen zo buiten, zo boven zo beneden. De weg vooruit is doorgroeien van de derde naar de vierde dimensie (zie het schema in mijn boek dat dit nader verklaart). Dan pas kan menswaardigheid en harmonie leidend zijn, en niet langer de zucht naar macht, geld en status. Het laatste is gerelateerd aan de tweede dimensie, waar het opgeblazen egobewustzijn hoogtij viert. Een duurzame samenleving is dan ook een afspiegeling van een hoger bewustzijn. En hier wordt het verschil gemaakt!
Ilse C. ten Berge 20 augustus 2011 http://ethischduurzaam.blogspot.com/
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten