Een sjamaan ziet ziekte als teken van onbalans, niet meer in harmonie met het geheel. De sjamaan geneest doordat hij de mens weer hoop geeft voor de toekomst. Daarvoor is wel nodig dat de zieke zijn eigen verantwoordelijkheid neemt en de ziekte als les voor zijn groei ziet. De boodschap van de ziekte zal eerst ontcijferd moeten worden om de eigen weg weer met het geheel te kunnen verbinden. Een sjamaan geneest niet zelf, maar in verbinding met de kosmische krachten waarbij hij is aangesloten. Hij brengt het ziek-zijn in verband met het geheel, zodat ware genezing kan plaatsvinden. De zieke moet zijn ziekte accepteren, niet bestrijden. Een Hopi-sjamaan zei ooit: ”De mens heeft gekozen om langs de weg van de ziekte te leren om weer heel of compleet te worden”.
Tot 800 voor Christus werkten in Griekenland de asklepiaden, de priesterartsen vanuit dezelfde visie. Een van hen was Hippocrates die echter met deze asklepiadische geneeskunst brak door de ziekten op zichzelf te gaan bestuderen, los van het verband met het geheel. Er ontstond een tendens van symptoombestrijding in plaats van het leren over de ‘zin van ziek zijn’. De scheiding tussen de reguliere geneeskunst en de alternatieve geneeskunst werd daarmee een feit.
Mijn staf van de taxus (bovenzijde)
De huidige artsen moeten hun beroepseed nog steeds op Hippocrates afleggen. Het symbool van huidige artsen is ook nog steeds de esculaap, met de naar boven gekronkelde slang. Dit symbool verwijst naar de zondeval van de mens in het paradijs, waardoor de mens zich op pijnlijke wijze bewust werd van zijn scheiding met het goddelijke. Toen begon de lijdensweg van de mens om de eenheid weer terug te vinden. De staf symboliseert de levensboom. De naar beneden gerichte slang maakt de mens ziek; hij symboliseert het aardse, het materiële. De naar boven gerichte slang wijst naar de hemel, het paradijs, naar de oorsprong; het is de beweging die de mens weer heel maakt. De slang is uitdrukking van eeuwige energie, die altijd stroomt. Geboorte is beweging, dood is beweging, beide veranderen levensvormen en als zodanig zijn ze één.
donderdag 24 maart 2011
woensdag 16 maart 2011
zondag 13 maart 2011
Krachtdieren en hun boodschappen
Vanuit de oudheid zochten de kinderen van Moeder Aarde naar visioenen en boodschappen van de Grote Geest. In het begin communiceerde de Schepper met ons via interactie met de natuur. De hele natuur is aangesloten op een ongezien netwerk. De dieren, planten en rotsen deelden hun boodschappen en hielpen met het leren van de lessen. De boodschappen hielpen ons met overleven en gaven ons richting, bescherming, mededogen en genezing.
Positief teken
De boodschappen bestaan in de hele natuur, maar waren het meest overheersend in de dierlijke clan. We ontvingen de boodschappen en leerden de lessen van de dieren door hen en hun omgeving te bestuderen. De dieren-boodschap is de aard van het dier zelf. Bijvoorbeeld, de boodschap van adelaar verteld over vrijheid, moed, focus, hoge idealen, visie, kracht en geest. Tijd om actie te ondernemen.
Het is een symbool van de Schepper en een positief teken voor degenen die zich op het spirituele pad begeven.
Dieren hebben bepaalde kwaliteiten en gedrag dat je goed zal doen wanneer je ze overneemt. Dieren leren je constant hoe je je moet gedragen of wat je moet doen om te slagen in jouw fysieke wereld. Als je bijvoorbeeld denkt aan het beëindigen van een project, of het loslaten van een zakelijke onderneming en je wordt plotseling aangevallen door mieren, dan is de boodschap niet op te geven en door te zetten. Overweeg om meer energie in je werk te steken. Overleg met anderen voor steun en nieuwe ideeën. Het is tijd voor een team-strategie en intensieve samenwerking. Wees geduldig en geef niet op!
Luister en besteed aandacht
De dieren waartoe je het meest aangetrokken voelt, of juist het meeste angst voor hebt, hebben je vaak ook iets te vertellen. Vaak komen dieren in je leven om je te helpen bij overwinnen van moeilijke overgangen. Dieren kunnen je helpen te leren welke kwaliteiten je het meest ontbreekt. Luister en besteed aandacht aan de boodschap van elk dier.
Als je een moeilijke tijd het met zelfkennis, kunnen dieren veel over jezelf vertellen. De dieren vertegenwoordigen de onderbewuste geest. De kracht en het karakter van het dier weerspiegelen ook menselijke
eigenschappen.
Leer op de eerste plaats de aard van het dier en kijk dan naar welk deel van uw natuur het meest naar dat van het dier wordt aangetrokken. De dieren tot wie je wordt aangetrokken, zijn te zien in je dromen, heb je ontmoetingen mee, of verzamel je als knuffels, foto's en beeldjes.
Oude verbindingen vernieuwen
Als een bepaald dier in je leven verschijnt kun je bepalen wat de onderliggende boodschap is. Word je bewust van de herhaalde weergave van sommige dieren. Synchronistische gebeurtenissen leren je aandacht te besteden aan de verborgen boodschappen in alledaagse ervaringen. Word je bewust van herhaalde patronen of thema's. Elk dier heeft bepaalde medicijnen bevoegdheden om les te geven en kennis te delen. Elk dier heeft zijn eigen methode van over-komende van de vele uitdagingen die zij heeft voldaan om te kunnen overleven. We hebben
altijd al een alliantie met de dier clan. Als je verbinding zwak of genegeerd is in het verleden, is het tijd om je oude verbinding met je oudste leraar, de dieren te vernieuwen.
Aarde wijsheid komt door de vele bronnen, in het boek Job, lezen we (12:7-8): "Vraag het aan de dieren, en ze zal je leren, of de vogels in de lucht, en zij zullen u vertellen, of spreken de aarde, en het zal je leren, of laat de vissen van de zee u op de hoogte ".
Observeer de natuurlijke kenmerken
Er zijn vele methoden om je te verbinden en te communiceren met de grote Geest. Als je luistert en gevoelig bent voor zijn stem, zal de grote Geest zijn berichten via de dieren en de natuur onthullen. Verbinden met een dierlijk vermogen wordt een psychische link die je helpt communiceren in non-verbale termen. U kunt aanvullende informatie ontvangen door het observeren van de natuurlijke kenmerken van dieren en hun omgeving. Besteed aandacht en je ontvangt praktische, helende en behulpzame berichten.
De Grote Geest spreekt voortdurend door de natuur op vele niveaus tot ons. Je kunt leren om toekomstige ervaringen te voorspellen, door het observeren van de natuur. Met het oog op tekens en symbolen moet u uw omgeving en de dieren goed in u opnemen. Leer vertrouwd te raken met de vogels, insecten, dieren, kleuren, geuren, geluiden en vormen van uw omgeving. Is er iets in het bijzonder dat u opvalt? Als u zich ertoe aangetrokken voelt, kan je er zeker van dat het een boodschap voor je heeft. Observeer je gevoelens en gedrag in specifieke gebieden. Wees alert op veranderingen en stemmingswisselingen. Met het oog op de berichten en hun betekenis te begrijpen, let op. Als je eenmaal in staat bent om de boodschap te verstaan, zul je in staat zijn om je voor te bereiden op toekomstige ervaringen.
Ontdek je krachtdier door aandacht te besteden aan de informatie die u ontvangt door middel van dromen en ontmoetingen met een bepaald dier. Wat is hun betekenis en wat is de belangrijkste boodschap? Zijn de berichten over kwesties van overleven, of vertegenwoordigen zij iets dat je ontbreekt? Onderzoekt de dieren nauwgezet berichten voor self-empowerment, begeleiding en genezing. Let op, kan een dier een zoogdier, vogel, vis, insect of reptiel.
zaterdag 12 maart 2011
Het verhaal van de Dordtsche schapekop
laatst toen ik ons vierde kindje aan ging geven bij het stadskantoor kreeg ik een knuffel voor Bo. De knuffel is een schaapje en bij het schaapje zit een kaartje wat verteld over het verhaal achter de schapekoppen. De inwoners van bijna alle steden in Nederland hebben wel een scheldnaam. De Dordtenaren heten Schapenkoppen. De oorsprong van die naam is een aardig verhaal. Het viel me direct op dat het verhaaltje wat op dit kaartje staat een ander verhaal is dan ik van kinds af aan ken. Het verhaal verteld over de belasting welke werd geheven over schapevlees destijds. Verder verteld het kaartje hoe een gestolen schaap, verkleed in jongenskledij, door een smokkelaar in een koets, omringd door kinderen, de stadspoorten binnenreed en door bij de controle ging blaten. De smokkelaar werd gearresteerd en pas na betaling weer vrij gelaten....
Tja...en dat is toch vreemd, want iedere Dordtenaar kent bij de afrit naar de Staart op de N3 het beeld van de schapekop, welke het échte verhaal van de schapekop verteld. Hoewel het échte verhaal...Hieronder 2 varianten die in ieder geval het kunstwerk meer eer aan doen.
Tot 1866 bestond er een accijns op het geslacht' dat wil zeggen dat er belasting werd geheven op de import van vlees en voor de slacht bestemde dieren.
Belastingontduiken is niet alleen van deze tijd. Ook de twee Dordtenaren die in de Alblasserwaard een schaap hadden gekocht, voelden er weinig voor de stadskas te spekken. Maar goede raad was duur. Hoe konden de belastingambtenaren aan de Riedijkspoort om de tuin worden geleid? Het antwoord stond in de buurt van de Veerdam in Papendrecht: een aangeklede vogelverschrikker. Bijna was het plan gelukt. Het schaap werd met de kleren van de vogelverschrikker aangekleed als een mens, compleet met broek, jas en pet. Bij de Riedijkspoort namen de twee mannen het dier tussen hen in, en hielden het aan de voorpoten vast. In de avondschemering leek het net alsof er drie mannen de poort kwamen binnenwandelen. De middelste was weliswaar wat onvast ter been, maar dat was in die tijd niet ongebruikelijk.
Natuurlijk hadden de 'drie' mannen niets aan te geven bij de poort en ze konden doorlopen. Maar net toen het plan bijna geslaagd leek, liet het schaap een langgerekt, klagelijk bèèèèèè horen. Er zat niets anders op dat de vermaledijde belasting te betalen. Maar sinds die tijd heten Dordtenaren Schapenkoppen. Na de officiële opening van de nieuwe verkeersbrug over de Beneden-Merwede tussen Dordrecht en Papendrecht, op 23 september 1967 is, werd naast de afrit aan de Dordtse zijde een monument opgericht, ter herinnering aan het voorval. Het ontwerp van het metaalplastiek is van Cor van Gulik, in samenwerking met Piet Kraus. Het geld voor het beeld werd bijeengebracht door de Dordtse burgerij. Met enige goede wil zijn in het beeld twee mannen te herkennen die een aangekleed schaap met zich meevoeren.
Hier nog een versie van Josef Cohen uit 1919 in de destijds geldende spelling
Die Dordrechtsche schapekoppen
In deze dagen, nu men bijna niets dan eerlijke belastingvoldoeners heeft, en iedereen even verblijd is, als hij de Staat zijn penning mag schenken, zal de geschiedenis van dien Dordrechtschen schapekop niet kunnen voorvallen. Maar dit waar verhaal kan dienen voor een volgend geslacht, dat den keizer niet geeft, wat des keizers is. Wanneer vroeger een Dordtenaar vleesch van buiten de stad invoerde, moest hij accijns betalen. En de Dordtenaars van dien tijd zeiden: "Kan ik er onderheen komen, dan alsjeblief. " Op een goeden morgen zei een Dortsch vader tot zijn zoon: "Ik heb morgen wel zin in een schapeboutje!" Waarop de jongen antwoordde: "Vader, u heeft me uit het hart en in de maag gesproken!" "Maar ik heb geen zin, om er de stad rijker mee te maken. we gaan smokkelen”. "Smokkelen, vader? En de belastinggaarder staat aan de poort!" “Al stonden er dertig belastinggaarders aan de poort, we krijgen 't schaap erdoor!" Daarbij fluisterde hij den jongen iets toe, wat dezen den mond wijd van verbazing deed openen. "Maar vader... "Laten we dadelijk op stap gaan!" Ze zochten in den omtrek naar het vetste schaap, en ze betastten heel wat ruggen van blatende dieren, vóór ze hun keus hadden gevestigd. Maar eindelijk vonden ze een beest als modder, en nadat ze het hadden gekocht, keken ze elkaar verrukt aan. Het water liep hun zoo over de jassen, uit den mond. "Gekookt met uien!" zei de vader. "Gebraden!" "Boven het spit" "Houd op houd op!" Zoodra ze alleen op 't veld stonden, haalde de zoon een pakje voor den dag, dat hij bij zich had gedragen. "Hahahaha!" schaterde de man. "wat zullen we de belasting voor den gek houden. De knaap was onderwijl bezig het dier in jongenskleeren te steken en zette het vervolgens een muts diep over de oogen. Het begon al zoo 'n beetje te schemeren. Er trilden al donkere vagen door de lucht, en aan den horizon vingen de schaduwen van den nacht aan haar vleugelen te ontplooien. De man en de jongen tilden het schaap in de hoogte, en hielden het bij de voorpoten vast. Zoo goed en zoo kwaad het ging strompelde het dier mede - en het geleek wel, of ze een door en door vermoeid klein broertje met zich voortsleepten. Dat het vermoeid was geworden, geen wonder! Zoo'n dikke jongen ook... Langzaam naderden ze de poort. De belastinggaarder zag hen aankomen, knikte, en maakte een praatje. "Mooi weer!" Ze moesten wel blijven staan. "Prachtig!" "De jongen is zeker moe, " zei de man der belasting. "Hij kan bijna niet meer!" "Je mag broertje wel een beetje minder eten geven. Dat veel eten is nergens goed voor!" "Bèèèè!" riep broertje. In korten tijd was het al in Gorinchem en Rotterdam bekend, hoe men een schaap in Dordrecht had willen smokkelen; en men lachte daarom zeer smakelijk, want men loerde er reeds lang op, om die goede Dordters een scheldnaam te geven: en men noemde hen voortaan "die schapekoppen. " Pas op, gij gemeenten van Holland, laat geen uwer burgers de belasting ontduiken. Want uw gansche stad kan er tot in eeuwigheid de schande van dragen. Dordrecht'schaamte strekke u ten voorbeeld! Zulke schapekoppen ook!
[Bronvermelding: “Bèèh…! Groot Dordts volksverhalenboek” van Ruben A. Koman. ISBN 90 5294 335 4]
Tja...en dat is toch vreemd, want iedere Dordtenaar kent bij de afrit naar de Staart op de N3 het beeld van de schapekop, welke het échte verhaal van de schapekop verteld. Hoewel het échte verhaal...Hieronder 2 varianten die in ieder geval het kunstwerk meer eer aan doen.
Tot 1866 bestond er een accijns op het geslacht' dat wil zeggen dat er belasting werd geheven op de import van vlees en voor de slacht bestemde dieren.
Belastingontduiken is niet alleen van deze tijd. Ook de twee Dordtenaren die in de Alblasserwaard een schaap hadden gekocht, voelden er weinig voor de stadskas te spekken. Maar goede raad was duur. Hoe konden de belastingambtenaren aan de Riedijkspoort om de tuin worden geleid? Het antwoord stond in de buurt van de Veerdam in Papendrecht: een aangeklede vogelverschrikker. Bijna was het plan gelukt. Het schaap werd met de kleren van de vogelverschrikker aangekleed als een mens, compleet met broek, jas en pet. Bij de Riedijkspoort namen de twee mannen het dier tussen hen in, en hielden het aan de voorpoten vast. In de avondschemering leek het net alsof er drie mannen de poort kwamen binnenwandelen. De middelste was weliswaar wat onvast ter been, maar dat was in die tijd niet ongebruikelijk.
Natuurlijk hadden de 'drie' mannen niets aan te geven bij de poort en ze konden doorlopen. Maar net toen het plan bijna geslaagd leek, liet het schaap een langgerekt, klagelijk bèèèèèè horen. Er zat niets anders op dat de vermaledijde belasting te betalen. Maar sinds die tijd heten Dordtenaren Schapenkoppen. Na de officiële opening van de nieuwe verkeersbrug over de Beneden-Merwede tussen Dordrecht en Papendrecht, op 23 september 1967 is, werd naast de afrit aan de Dordtse zijde een monument opgericht, ter herinnering aan het voorval. Het ontwerp van het metaalplastiek is van Cor van Gulik, in samenwerking met Piet Kraus. Het geld voor het beeld werd bijeengebracht door de Dordtse burgerij. Met enige goede wil zijn in het beeld twee mannen te herkennen die een aangekleed schaap met zich meevoeren.
Hier nog een versie van Josef Cohen uit 1919 in de destijds geldende spelling
Die Dordrechtsche schapekoppen
In deze dagen, nu men bijna niets dan eerlijke belastingvoldoeners heeft, en iedereen even verblijd is, als hij de Staat zijn penning mag schenken, zal de geschiedenis van dien Dordrechtschen schapekop niet kunnen voorvallen. Maar dit waar verhaal kan dienen voor een volgend geslacht, dat den keizer niet geeft, wat des keizers is. Wanneer vroeger een Dordtenaar vleesch van buiten de stad invoerde, moest hij accijns betalen. En de Dordtenaars van dien tijd zeiden: "Kan ik er onderheen komen, dan alsjeblief. " Op een goeden morgen zei een Dortsch vader tot zijn zoon: "Ik heb morgen wel zin in een schapeboutje!" Waarop de jongen antwoordde: "Vader, u heeft me uit het hart en in de maag gesproken!" "Maar ik heb geen zin, om er de stad rijker mee te maken. we gaan smokkelen”. "Smokkelen, vader? En de belastinggaarder staat aan de poort!" “Al stonden er dertig belastinggaarders aan de poort, we krijgen 't schaap erdoor!" Daarbij fluisterde hij den jongen iets toe, wat dezen den mond wijd van verbazing deed openen. "Maar vader... "Laten we dadelijk op stap gaan!" Ze zochten in den omtrek naar het vetste schaap, en ze betastten heel wat ruggen van blatende dieren, vóór ze hun keus hadden gevestigd. Maar eindelijk vonden ze een beest als modder, en nadat ze het hadden gekocht, keken ze elkaar verrukt aan. Het water liep hun zoo over de jassen, uit den mond. "Gekookt met uien!" zei de vader. "Gebraden!" "Boven het spit" "Houd op houd op!" Zoodra ze alleen op 't veld stonden, haalde de zoon een pakje voor den dag, dat hij bij zich had gedragen. "Hahahaha!" schaterde de man. "wat zullen we de belasting voor den gek houden. De knaap was onderwijl bezig het dier in jongenskleeren te steken en zette het vervolgens een muts diep over de oogen. Het begon al zoo 'n beetje te schemeren. Er trilden al donkere vagen door de lucht, en aan den horizon vingen de schaduwen van den nacht aan haar vleugelen te ontplooien. De man en de jongen tilden het schaap in de hoogte, en hielden het bij de voorpoten vast. Zoo goed en zoo kwaad het ging strompelde het dier mede - en het geleek wel, of ze een door en door vermoeid klein broertje met zich voortsleepten. Dat het vermoeid was geworden, geen wonder! Zoo'n dikke jongen ook... Langzaam naderden ze de poort. De belastinggaarder zag hen aankomen, knikte, en maakte een praatje. "Mooi weer!" Ze moesten wel blijven staan. "Prachtig!" "De jongen is zeker moe, " zei de man der belasting. "Hij kan bijna niet meer!" "Je mag broertje wel een beetje minder eten geven. Dat veel eten is nergens goed voor!" "Bèèèè!" riep broertje. In korten tijd was het al in Gorinchem en Rotterdam bekend, hoe men een schaap in Dordrecht had willen smokkelen; en men lachte daarom zeer smakelijk, want men loerde er reeds lang op, om die goede Dordters een scheldnaam te geven: en men noemde hen voortaan "die schapekoppen. " Pas op, gij gemeenten van Holland, laat geen uwer burgers de belasting ontduiken. Want uw gansche stad kan er tot in eeuwigheid de schande van dragen. Dordrecht'schaamte strekke u ten voorbeeld! Zulke schapekoppen ook!
[Bronvermelding: “Bèèh…! Groot Dordts volksverhalenboek” van Ruben A. Koman. ISBN 90 5294 335 4]
dinsdag 8 maart 2011
Bo's geboortekaartje
Labels:
andere ogen,
Bo,
Bo de Jonge,
Geboorte,
liefde
donderdag 3 maart 2011
Even voorstellen...Bo
Abonneren op:
Posts (Atom)