Ziekte als teken van onbalans

Een sjamaan ziet ziekte als teken van onbalans, niet meer in harmonie met het geheel. De sjamaan geneest doordat hij de mens weer hoop geeft voor de toekomst. Daarvoor is wel nodig dat de zieke zijn eigen verantwoordelijkheid neemt en de ziekte als les voor zijn groei ziet. De boodschap van de ziekte zal eerst ontcijferd moeten worden om de eigen weg weer met het geheel te kunnen verbinden. Een sjamaan geneest niet zelf, maar in verbinding met de kosmische krachten waarbij hij is aangesloten. Hij brengt het ziek-zijn in verband met het geheel, zodat ware genezing kan plaatsvinden. De zieke moet zijn ziekte accepteren, niet bestrijden. Een Hopi-sjamaan zei ooit: ”De mens heeft gekozen om langs de weg van de ziekte te leren om weer heel of compleet te worden”.

Tot 800 voor Christus werkten in Griekenland de asklepiaden, de priesterartsen vanuit dezelfde visie. Een van hen was Hippocrates die echter met deze asklepiadische geneeskunst brak door de ziekten op zichzelf te gaan bestuderen, los van het verband met het geheel. Er ontstond een tendens van symptoombestrijding in plaats van het leren over de ‘zin van ziek zijn’. De scheiding tussen de reguliere geneeskunst en de alternatieve geneeskunst werd daarmee een feit.


Mijn staf van de taxus (bovenzijde)

De huidige artsen moeten hun beroepseed nog steeds op Hippocrates afleggen. Het symbool van huidige artsen is ook nog steeds de esculaap, met de naar boven gekronkelde slang. Dit symbool verwijst naar de zondeval van de mens in het paradijs, waardoor de mens zich op pijnlijke wijze bewust werd van zijn scheiding met het goddelijke. Toen begon de lijdensweg van de mens om de eenheid weer terug te vinden. De staf symboliseert de levensboom. De naar beneden gerichte slang maakt de mens ziek; hij symboliseert het aardse, het materiële. De naar boven gerichte slang wijst naar de hemel, het paradijs, naar de oorsprong; het is de beweging die de mens weer heel maakt. De slang is uitdrukking van eeuwige energie, die altijd stroomt. Geboorte is beweging, dood is beweging, beide veranderen levensvormen en als zodanig zijn ze één.